Charper 16

16.

- Więc…kto to był?- zapytał znów Hyukjae, kiedy jechali do domu Donghae. Chłopak mocniej zacisnął ręce na kierownicy, co nie uszło uwadze Hyuka.

- Nie wiem, czy można go nazwać moim były- mruknął cicho Donghae, wjeżdżając do podziemnego parkingu w jego bloku.- Kiedyś był przyjacielem mojej siostry. No tak go poznałem.- powiedział cicho chłopak. Hyukjae przyglądał mu się w ciszy, uważnie słuchając.- Był naprawdę miły. Chyba pierwszy raz się w tedy w kimś zauroczyłem. W gruncie rzeczy, to było dość niedawno. Nie spotykaliśmy się tak…no jak para. Nigdy do mnie nie przyszedł. Zawsze przychodziłem do niego. Byłem nim trochę…- chłopak podrapał się w skroń.-…zaślepiony? Może. Często u niego bywałem. Spotykaliśmy się przez dwa miesiące, ale pod koniec zaczął na mnie bardzo naciskać i nie chciałem się z nim spotykać. Kiedy mu powiedziałem…pierwszy raz widziałem, jak się wściekł. Mówił, że jestem jego.- Donghae zaśmiał się cicho. Widział, że ręce chłopaka delikatnie się trzęsą.- Uderzył mnie. I on…mnie…- wziął głęboki wdech i spojrzał na Hyukjae. Miał w oczach łzy. Hyuk spuścił głowę. Chłopak nie musiał kończyć. On go zgwałcił. Hyukjae poczuł, że jego złość powróciła.

W tedy zatrudniłem się w tej cukierni. Po tym dużo rozmawiałem z Heehculem Hung, który znalazł dla mnie to mieszkanie, by on nie mógł mnie znaleźć. Trochę się bałem. Po dwóch miesiącach zacząłem powoli wracać do siebie, no a potem…poznałem hyunga.- powiedział z uśmiechem, patrząc na Hyuk.

- To było…tak niedawno?- szepnął, a Donghae westchnął cicho.

- Chyba przyzwyczaiłem się, że ludzie zwyczajnie mnie wykorzystują hyung. To chyba źle, prawda?- zapytał.

- Bardzo.- warknął Hyukjae, a Hae spojrzała na niego zaskoczony. Złość Hyuk pojawiała się nagle i teraz nie tylko był zły na tamtego faceta, ale też na Donghae. Przecież Hyukjae…skrzywdził go. Wtedy, kiedy się poznali. Na pewno. A on nic nie powiedział.

- Hyung, ale…

- Idziemy- mruknął, wychodząc z samochodu, ruszył od razu do windy. Hae zaskoczony, szybko opuścił swój samochód, zamykając go i pobiegł za Hyukiem, który zrezygnował z widny i zaczął wspinać się po schodach do góry.

- Hyung! Dlaczego jesteś zły!?- krzyknął Donghae, biegnąc za nim po schodach. Hyukjae tylko nieznacznie przyspieszył. Po kilku minutach stał przed drzwiami do domu. Chłopak doczłapał się do niego zmęczony. Otworzył drzwi, a Hyuk szybko wszedł do środka, zdejmując buty i rzucając kurtkę na fotel, usiadł z impetem na kanapie, patrząc wściekłym wzrokiem na Hae.

- Hyung?- zapytał cicho Donghae. Nie wiedział czemu był zły na niego. Przecież nic takiego nie zrobił. Hyuk uniósł tylko brew i z cichym westchnieniem, gestem ręki kazał mu usiąść obok. Trochę niepewnie zajął miejsce obok starszego, starając się na niego nie patrzeć.

- Czemu jesteś taki głupi?- zapytał nagle Hyukjae, a Donghae spojrzał na niego zaskoczony.- skrzywdziłem cię. Czemu mi nic nie powiedziałeś?- zapytał. Hae zwyczajnie nie rozumiał, o co mu chodzi.

- Ale, hyung…ja nie wiem…- zaczął cicho.

- Kiedy się poznaliśmy. Skrzywdziłem cię. Jeszcze nie byłeś gotowy. Dlaczego mi na to pozwoliłeś?- zapytał Hyuk, nie spuszczając oczu z twarzy Donghae. Chłopak lekko się zapowietrzył. No nie był pewien, czy Hyukjae przekonało by to, że zauroczył się w jego zdjęciach, a w nim samym się zakochał. To przecież głupie. I że kiedy zobaczył go w cukierni, miał ochotę zwyczajnie poskakać ze szczęścia i mocno go przytulić, bo Hyuk w nowej fryzurze podobał mu się jeszcze bardziej.

- Lee Dongahe.- mruknął Hyukjae trochę zniecierpliwiony. Chłopak spuścił głowę.

- Będziesz się śmiał hyung.

- A czy wyglądam, jakby mi było do śmiechu?- warknął. Donghae westchnął tylko na to.

- No bo hyung…ja się w tobie zakochałem.- powiedział cicho, a Hyukjae uniósł brew.

- Ale my…- zaczął starszy.

- Wiem, że spotkaliśmy się pierwszy raz. Ale Heechul hyung zawsze dużo o tobie mówił. Pokazywał mi twoje zdjęcia. Zawsze był złośliwy, trochę docinał, ale jednak było słychać, że był dumny mając takiego przyjaciela. Po prostu zakochałem się w jego słowach, a później...później w tobie - powiedział ciężko, a Hyukjae zatkało. Nie wiedział, czy ma się zacząć śmiać, ale stwierdził, że byłoby trochę nie na miejscu, gdyby wybuchnął teraz śmiechem. Więc po prostu przytulił Donghae. Młodszy chłopak mocno wtulił się w jego pierś. Miał nadzieję, że Hyuk nie ucieknie. Nie zostawi go tak jak reszta.

- To dobrze.- szepnął tylko starszy.- Bardzo się cieszę, Dongie- powiedział, po czym odsunął od siebie chłopaka i pocałował go delikatnie.- Ulżyło mi, że nie jestem z tym sam.- powiedział, posyłając mu swój dziąsłowy uśmiech. Lekko zaskoczony Donghae spojrzał na niego wielkimi oczami.

- Hyung, ty…

- Ja też.- zaśmiał się cicho. Donghae mocno przytulił go, później jednak stwierdzając, że całując Hyukjae pokaże mu lepiej, jak bardzo mu na nim zależy.

Po powrocie z mieszkania Donghae, Hyukjae rzucił się zmęczony na łóżko. Zadzwonił do siostry, ale ta spała, więc odebrał jego hyung, mówiąc, że ma tylko lekką opuchliznę, która powinna niedługo zejść. Trochę się uspokoił. Zaraz wstał z łóżka. Choco wskoczyła zaniepokojona na jego kolana. Często zostawiał ją w domu. Zabrał smycz z wieszaka i ruszył do drzwi, w ostateczności odrzucając na bok sznurek.

- Masz być grzeczna.- powiedział, kucając przed psem, który szczeknął, jakby rozumiejąc. Hyukjae uśmiechnął się i otworzył drzwi. Pies szybko wyleciał z mieszkania, czekając na niego przy drzwiach wyjściowych. Choco zaczęła robić ogromne kółka, na nadal lekko ośnieżone trawie, kiedy Hyuk siadał na jednej z huśtawek. Zaśmiał się, kiedy psu  podwinęła się noga i wpadła w zaspę śniegu, którą dozorca stworzył z odgarnianego z chodnika puchu.

- JEZU, JAKA ŚLICZNA PSNIKA!- Prawie wywinął orła na huśtawce, w ostatniej chwili łapiąc się poręczy i spojrzał w bok, gdzie stała Minyu z rękoma przy policzkach, w bluzie Hyunseoka i jaskraworóżowych trampkach. Zaraz za nią stał sam Hyunseok.

- Wystraszyłaś hyunga.- mruknął, a Minyu spojrzała na Hyukjae zdziwiona.

- Oppa!- krzyknęła, wyrzucając ręce do góry.- Gdzieś ty był, jak cię nie było?! Wiesz, że jakiś facet chciał ci się włamać do mieszkania?- zapytała, kładąc ręce na biodrach.

- Wiem, to był mój hyung.- zaśmiał się Hyuk. Minyu zmarszczyła brwi, po czym spojrzała na Choco.

- To twój pies oppa?- zapytała. Kiwnął głową.- Boże jaki słodki!- zapiszczała, Hyukjae tylko się zaśmiał.

- A wy, co tak się szlajacie późno, co?- zapytał Hyunseoka.

- Byliśmy u lekarza i w mieście z rodzicami.- powiedział, a Hyuk kiwnął głową. Minyu zaczęła bawić się z Choco.

- Minyu! Hyunseok!- Hyukjae obejrzał się dookoła. Zobaczył rodziców dwójki, spieszących w ich kierunku. Hyukjae wstał z huśtawki i skłonił im się, na co rodzice dwójki zatrzymali się.

- Minyu mówiłam ci, żebyś poczekała, a nie latała po tych sklepach jak nienormalna.- mruknęła zdenerwowana kobieta, a Hyunseok uśmiechnął się.- A ty się nie ciesz, miałeś pilnować siostrę!- warknęła, Hyunseok spuścił głowę, na co Hyukjae trochę rozkojarzony, uśmiechnął się. Kobieta podziękowała mu za chwilową opiekę nad dwójką i wciągnęła ich do bloku. Hyukjae tylko wzruszył ramionami, wołając do siebie Choco. Suczka szybko do niego podbiegała, okrążając go dokoła tak, że nie mógł się ruszyć. Hyuk pochylił się i wziął psa pod pachę i ruszył z nią do bloku. Kiedy znaleźli się już w mieszkaniu, Hyukjae tylko stał i dolewał wody do miski Choco. Znów zadzwonił do siostry, tym razem odebrała i nakrzyczała na niego, żeby  w końcu dał jej spać i że nic jej nie jest. Hyukjae z głupim uśmiechem odłożył telefon na miejsce i włączył laptopa. Od razu na skype zadzwonił do niego Leeteuk, Kyuhyun i Heechul, i po prosu się gapili.

- Co?- zapytał zdziwiony.

- Złamałeś sobie rękę?- szepnął Kyuhyun. Hyukjae uniósł brew.

- Tak mu przy grzmociłeś, że myślałem, że się złamiesz!- krzyknął Heechcul, a on tylko się skrzywił.

- Jak tam twoja siostra?- zapytał Leeteuk.

- W porządku. Już się na mnie darła, więc jest okay.- zaśmiał się.- A jak tam mama Sory nuny?- zapytał, Jungsoo uśmiechnął się.

- Już w porządku- powiedział z lekkim uśmiechem. Hyukjae odetchnął z ulgą.

- Jest u ciebie Donghae?- powiedział Heechul, a Hyuk spojrzał na niego zaskoczony.

- Co? Nie.- powiedział, marszcząc brwi. Heenim westchnął.

- Próbuje się dodzwonić do tego dzieciaka od kilku minut. Ten koleś jest niefajny, więc się trochę martwię.- powiedział starszy, znów wybierając numer Donghae. Hyuk odrobinę się przestraszył. Kiedy Heechul odłożył telefon, sam zadzwonił do chłopaka, ale odpowiedziała mu poczta głosowa.

- Właściwie, co to za jeden?- zapytał Kyuhyun.

- Jakby były chłopak Donghae. Strasznie nachalny. Hmm…trochę go skrzywdził- powiedział Chul.

- Trochę- prychnął Hyukjae, a Heechul spojrzał na niego zaskoczony, ale nic nie powiedział.

- No to cienko hyung.- mruknął Kyuhyun

- Oppa! Chodź tu!- wszyscy spojrzeli na Kyuhyuna, który teraz zastygł w bezruchu.

- Czy Sodam u ciebie mieszka, chowając się przed bratem?- zapytała Leeteuk.

- Ee…to pa.- powiedział i się wyłączył.

- Podejrzane…- mruknął Heechul. Hyukjae nie miał czasu zastanawiać się nad dziecinnymi relacjami jego przyjaciela i siostry jednego z tancerzy.

- Pojadę do niego.- powiedział wstając.

- Ale jest ciemno Hyuk…- powiedział Leeteuk.

- To nic hyung…-zaczął Hyukjae.

- Przecież wiesz…co się stało ostatnio.- mruknął. starszy. Hyukjae zacisnął wargi. Nienawidził jeździć nocą. Przypominało mu się w tedy, jak zginęli jego rodzice. Przez głupka, który nie zapalił świateł  w środku nocy. Przez ten wypadek Hyuk pojechał na swoim motorze w miejsce, gdzie doszło do katastrofy. Później znalazł się w szpitalu. I przez długi czas bał się jeździć. Od niedawna było już lepiej, ale noc…noc go przerażała.

- Zadzwonię do was, jak będę na miejscu.- powiedział, po czym zamknął laptopa, ucinając rozmowę. Ubrał buty, zarzucił na siebie kurtkę i szybko, zamykając drzwi, znalazł się na dworze. Mimo, że ostatnio jechał przecież do Donghae tak późno…to była szósta rano i słonce zaczynało wschodzić. Teraz było ledwo po dwunastej w nocy. I było strasznie ciemno. Jechał dość szybko. Z ulgą zobaczył blok Hae. Schody pokonał w kilka chwil i pochwali stał przed drzwiami do mieszkania chłopaka. Zapukał, ale nikt nie odpowiedział. Znów zapukał i zdzwonił. Nic. Nacisnął klamkę, a ta ustąpiła. Wszedł do środka mając w głowie najczarniejsze wizje i myśli. Wszędzie było ciemno, jakby chłopaka nie było  w środku. Ale to było niemożliwe, gdyż jego laptop zostawiał nikłą łunę światła w jego sypialni. Ruszył w tamta stronę. Rozejrzał się ostrożnie.

- Donghae?- Szepnął. Usłyszał ciche skrzypnięcie. Zapalił mała lampkę w rogu pokoju.

Donghae siedział skulony na fotelu w rogu sypialni. Ubrany był w kilka swetrów, grube

dresy i rękawiczki. Patrzył na niego znad kolan, swoimi brązowymi świecącymi oczami. Był

przestraszony.

- Donghae, co się stało?- zapytał, szybko zbliżając się do niego. Chłopak drgnął lekko, jakby

starając się odsunąć jeszcze bardziej.

- Donghae to ja, Hyukjae. Co się stało?- zapytał. Młodszy chłopak schował głowę bardziej

między nogi. Westchnął cicho.

- Hyung…boje się- szepnął młodszy.

- Czego Dongie?- zapytał, siadając już na łóżku na przeciw.

- A jeśli on mnie znajdzie. I znów…znów to zrobi?- zapytał chłopak. Hyukjae zagryzł

wargę. Oczy Hae przypomniały wielkie migdały w kolorze płynnej czekolady. Wglądał

jak zagubiony szczeniak. Hyuk nie wiedział, co miałby zrobić. Rozejrzał się, jakby szukając

jakiegoś ratunku. Lampka w rogu ledwo ich oświetlała. Znów spojrzał na chłopaka.

- Nie pozwolę, żeby coś ci się stało- powiedział Hyukjae. Donghae sprawiał wrażenie, jakby

zastygł w bezruchu. Po jego policzku spłynęła jedna łza, po czym rzucił się na Hyukjae,

przytulając się do niego mocno, chowając się w jego szczupłych ramionach. Wyglądał jakby

zmienił się mentalnością z małą dziewczynką. Hyuk odetchnął lekko, głaszcząc młodszego

chłopaka po włosach i starając uspokoić także samego siebie. W przypływie jakiegoś

dziwnego uczucia po porostu pocałował Donghae w czubek głowy, wtulając twarz w jego

miękkie włosy.

- Hyung…kocham cię- szepnął, po czym wtulił się w starszego bardziej jakby bojąc się, że ten zaraz go odepchnie. Hyukjae nawet nie zmienił swojej pozycji. Przycisnął do siebie chłopaka jeszcze mocniej, dając mu do zrozumienia, że w cale nie ma zamiaru się odsuwać. Odchylił jedynie głowę, by pocałować policzek Donghae.

- Ja ciebie też- powiedział cicho. Tak cicho, że Hae myślał, że się przesłyszał. Jego serce

zdawało się wybuchnąć i zaraz znów połączyć w całość. Zaczął ciężko oddychać. Delikatnie

się trząść. To wszystko ze szczęścia i nagłego zdenerwowania.

- Nie denerwuj się - zaśmiał się Hyukjae, wyczuwając drżenie mięśni chłopka. Pogłaskał go

po plecach. Złapał jego dłonie i ściągnął z nich rękawiczki, oglądając je delikatnie zdziwiony.

Były damskie. Dwupalcówki. Trzymając je przed twarzą wychylił się zza nich, patrząc na

Donghae.

- Ellen- szepnął młodszy, a Hyukjae posłał mu dziąsłowy uśmiech. Hae naprawdę uwielbiał

ten uśmiech i cieszył się, że Hyuk przy nim go nie zasłaniał.

- Hyung…na prawdę?- zapytał, kiedy Hyukjae zaczął ściągać z niego zapinany sweter,

odnajdując kolejny gruby pod spodem.

- Tak- odparł spokojnie. Donghae nie rozumiał, jak on może być spokojny. To on powinien

być spokojny, nie pierwszy raz spotyka się z mężczyzną a z tego co się dowiedział, to był

pierwszy raz dla Hyukjae. Starszy spojrzał na niego z lekkim uśmiechem.- Dziwne, prawda? – zapytał, unosząc brew i zaczął ściągać gruby sweter, na szczęście pod nim zobaczył już

zwykłą koszulkę.

- Mówisz to, żeby mnie pocieszyć?- zapytał młodszy, czując zbawienny chłód na swojej

delikatnie spoconej skórze, kiedy Hyukjae pozbył się ostatniego swetra.

- Nie. Nie robie takich rzeczy. To, co mówię, to prawda Donghae. Też cię kocham- powiedział, po czym posłał mu lekko zawstydzony i uroczy uśmiech. Hae uśmiechnął się i zbliżył się do niego, złączając ich usta w delikatnym pocałunku. Czuł się taki szczęśliwy.

Korekta by Chibi

Huehue...co tam ludziska? Nastąpił nowy rozdział...chyba przeliczyłam się co do tych 25 rozdziałów...coś myślę, że to będzie koło 20....no nie wiem ale 20 na pewno będzie xD Zaczyna się coś dziać...powiem wam tylko, że w następnym rozdziale nastąpi to na co wszyscy czekacie. Wy zboczeńce xD 

A teraz! Chciałabym wam wszem i wobec przedstawić blog, na którego głosowaliście w ankiecie. A raczej głosowaliście nad stworzeniem go...mniejsza. Dziś pojawił się pierwszy rozdział.

Przedstawiam Bad Days, Good Nights wraz z pierwszym opowiadaniem pt.: "Fallen". Niech was tytuł nie zmyli...

Jak zauważyliście pewnie także pojawiała się nowa zakładka pt. "Tales from Heart". Jeśli jesteście ciekawi wyjaśnienia, klikajcie na zakładkę a wszystkiego się dowiecie. To by było na tyle! Zapraszam na nowy blog i do komentowania! Do zobaczenia.

G.G