Charper 5

5.

Hyukjae tańczył z napitym, tak samo jak on, Donghae. Nie wiedział jakim cudem jego sen stał przed nim. A raczej tańczył, wywijając kusząco biodrami. Hyuk rozglądał się czasem, dostrzegając coraz więcej kobiet dookoła nich, ale żadna nie zwracała jego uwagi tak bardzo, jak roześmiany Donghae. Natomiast młodszy chłopak starał się nie patrzeć na szatyna. Kiedy tylko na niego zerkał, czuł dziwne kłucie w brzuchu i od razu robiło mu się gorąco. Bał się. Bo wiedział co to oznacza. W pewnym momencie ich spojrzenia zetknęły się. Stali na środku klubu. Wszystko dookoła nich wirowało. Zaczęli powoli kołysać się w rytm piosenki, dalej patrząc sobie w oczy.

- Muszę ci coś powiedzieć- wyznali w tym samym momencie. Uśmiechnęli się delikatnie i zaczęli przeciskać przez tłum. Wyszli na dwór. Było zimno, ale Hyukjae czuł jakby się palił. Hae ściągnął nawet kurtkę, gdyż było mu za gorąco. Chwilę stali w ciszy. Nie ruszając się ani nic nie mówiąc. Zapomnieli, że przecież chcieli porozmawiać. Donghae wyciągnął telefon i zadzwonił gdzieś szybko. Hyuk czuł jak w jego żyłach buzuje alkohol i chce mu się śmiać. Nie wiedział z czego. Donghae był tak pijany, że chwiał się na stopach, ale dalej stał. Po chwili przed klub przyjechała taksówka. Hyukjae spojrzał zdziwiony na samochód, zaraz poczuł ciepłą dłoń wplatającą się w jego palce. Nagle, znalazł się w środku samochodu, a Donghae podawał adres.

- Gdzie jedziemy?- zapytał nieprzytomnie Hyuk.

- Do mojego mieszkania- powiedział Hae, zerkając na niego. Hyukaje uśmiechnął się. Ma taki ładny uśmiech… Wyjrzał przez okno. Jechali w głąb Seulu. Coraz dalej od klubu. Po chwili stanęli przed jakimś wieżowcem, a Donghae zaprowadził go do windy, mimo iż sam musiał być podtrzymywany przez starszego. Strasznie kręciło mu się w głowie. Hyukjae patrzył na niego jak oczarowany. Jego sen był tak rzeczywisty i tak piękny…Dzwonek widny wybudził go z rozmyślań. Delikatnie wprowadził do środka Donghae, który wcisnął guzik sprawiając, że winda ruszyła na dwunaste piętro. Hyuk oparł skroń o ścianę, co uśmierzyło delikatne kłucie w czaszce. Hae otworzył szerzej oczy, dostrzegając odbicie Hyukjae w lustrze na przeciw niego. Przełknął ślinę i spojrzał na chłopaka.

- Coś jest nie tak…- szepnął do siebie i złapał Hyukjae  za ramiona.- Nie możliwe…- szepnął znów, kiedy Hyuk wbił w niego zdziwione i nieprzytomne spojrzenie.- To wszystko przez niego…- wyszeptał na koniec, tuż przed dotknięciem ustami warg Hyukjae. Starszy rozszerzył zdziwiony oczy. Jego usta…takie miękkie… Przymknął przestraszony oczy. Donghae odsunął się od niego, opierając głowę o jego klatkę piersiową.

- Wybacz mi hyung- szepnął, po czym oparł się o ścianę obok niego. Hyuk widział delikatny uśmiech na jego ustach. Dotknął swoich ust, delikatnie dłonią. Dalej czuł ciepło i miękkość ust chłopaka. Zerknął na niego, po czym znów oparł głowę o ścianę. Szalony, jestem szalony….

- Hyung?- podskoczył zdezorientowany, czując zaciskającą się, na jego ramieniu dłoń.- Już jesteśmy- powiedział Donghae. Hyukjae kiwnął głową i wszedł za nim z windy. Chwilę później, leżał na kanapie w wielkim mieszkaniu Donghae. Nie obchodziło go teraz nic. Ani to, skąd ten dzieciak miał tyle kasy na mieszkanie, ani to, że właśnie się kąpie, ani nawet to, że go pocałował. Liczyła się miękkość kanapy, która uśmierzała i ból pleców i ból głowy. Przychylił głowę na bok, szukając odpowiedniej pozycji dla karku, kiedy usłyszał trzask drzwi. Usiadł z powrotem, przecierając rękami twarz, a gdy odciągnął je od niej, wydawało mu się, że ktoś wsadził go w ogień. Donghae w samym ręczniku, pokazał mu się tylko na chwilę, kiedy przeszedł przez korytarz. Mimo to Hyukaje dokładnie widział jego delikatne mięśnie brzucha i ramion. Kiedy młodszy pojawił się w pokoju, maił już koszulkę i krótkie szorty.

- Hyung, jak chcesz, możesz się wykąpać- powiedział.- Wolne łóżko mojej siostry, jest tam- dodał wskazując na mebel w sąsiednim pokoju.. Hyuk pokiwał głową.- Dobranoc- mruknął cicho ze spuszczona głową i przeszedł obok niego, znikając w sypialni. Hyukjae spojrzał na łóżko w pokoju gościnnym i uświadamiając sobie, że pewnie jest wygodniejsze od kanapy, udał się do łazienki by wziąć prysznic. Kiedy brał żel zdał sobie sprawę, że tak samo pachnie Donghae. Coś ścisnęło go w żołądku, więc odstawił żel na półkę i wziął mydło. Szybko uporał się z prysznicem. Na półce znalazł czyste szorty i jakąś koszulkę. Ubrał się w przygotowane przez Hae ubranie i spojrzała na siebie w lustrze. Koszulka była trochę za luźna tak samo jak spodnie, ale mimo to czuł się komfortowo. Wszystko nim pachnie. Hyukjae odsunął koszulkę od swojego nosa, po czym wyszedł z łazienki i wszedł do pokoju gościnnego. Przykrył się kołdrą po samą szyję czując, że jutrzejszy kac będzie prawdziwym mordercą. Kiedy przekręcał się tak z boku na bok, zdał sobie w końcu sprawę czemu nie może zasnąć. Cały czas w jego żyłach pulsowała adrenalina po pocałunku chłopaka. Dotknął swoich ust. Przed oczami przewinął mu się obraz przymkniętych powiek chłopaka. Potrzasnął głową, ale uczucie nie chciało odejść. Odrzucił kołdrę i stanął w drzwiach sypialni młodszego. Kołdrę skopał w nogi łóżka i leżał rozwalony na materacu oddychając ciężko. Hyukjae, jak zombie, podszedł do łóżka, po czym pochylił się nad chłopakiem i złożył na jego ustach motyli pocałunek. Przez jego cało przeszedł dreszcz. Szybko odsunął się, zdając sobie sprawę z tego, co właśnie zrobił. Zaczął chodzić cicho po pokoju, zerkając co chwilę na leżącego mężczyznę.

- Przecież nigdy nie podobali mi się faceci- mruknął cichutko. Znów spojrzał na Donghae, a w jego sercu rozlało się przyjemne ciepło. Jęknął cicho.- Co się ze mną dzieje?- zapytał, stając znów przy Hae. Chłopak miał rozchylone usta, mimo iż oddychał przez nos. Jedna ręka leżała na jego brzuchu, a druga koło głowy. Prawa noga była zgięta, a lewa wyprostowana.- Aish… niech cię- szepnął, po czym położył ręce po bokach głowy Donghae i znów nachylił się całując delikatnie chłopaka. Tym razem Donghae obudził się i rejestrując czyjeś usta na swoich, już chciał odepchnąć osobnika, ale zdał sobie sprawę, kto właśnie go całuje. Złapał Hyukjae za kark, przyciągając do siebie bliżej. Hyuk położył się obok niego, przyciągając go do siebie jeszcze bliżej, kładąc rękę na jego plecach.

- Co robisz?- szepnął Donghae między pocałunkami.

- Nie wiem- odparł Hyukjae, pogłębiając pocałunek. Przechodzili coraz dalej i dalej. Donghae wygiął się z krzykiem do tyłu. Krzyk, jęk, westchnienie. Przyjemność, ból, rozkosz. Szaleństwo, pragnienie, nieudolność. Krzyk, dyszenie. Jęk, westchnienie. Spełnienie.

- Dlaczego to robisz?- szepnął cicho Donghae.

- Nie wiem.- wyszeptał Hyuk, gapiąc się w sufit ledwo widząc na oczy.

Kiedy, rano Hyukjae obudziły promienie słońca, nie wiedział gdzie się znajduje. Dopiero spokojna twarz chłopaka leżącego tuż obok niego przywróciła mu pamięć. Jego sen nie był snem. A mężczyzna, o którym śnił leżał koło niego. A oni wczoraj…Hyuk roztarł czoło dostrzegając, że naprawdę nie posiada bielizny. Złapał swoje bokserki i wczorajsze ubranie. Ubrał się natychmiast i spojrzał na leżącego pod śnieżną pościelą Donghae. Spokojny, słodki, uroczy i tak cholernie przystojny. Hyukjae znów uderzył się w głowę. Zastanawiał się, czy ma po prostu stąd wyjść, czy poczekać aż się obudzi. Spojrzał na zegarek. Nie mógł czekać. Było tak późno. Trzynaście nieodebranych połączeń od jego nuny też nie wróżyło za dobrze. Obszedł całe mieszkanie. Dopiero w kuchni znalazł kartkę oraz długopis. Usiadł przy stole, a długopis w jego ręce, zawisł nagle nad kartką.

- Co ja mam napisać?- szepnął do siebie. Po chwili jednak, z zaciętym wyrazem twarzy, napisał zgrabnie kilka słów, po czym położył kartkę na poskładanych przez niego ubraniach Donghae. Muszę wyjść. Kiedy tylko znalazł się przed budynkiem, spojrzał na swój telefon, a przed oczami mignęła mu kratka z jego słowami: ”Donghae, wybacz, ale nie mogłem poczekać aż się obudzisz. Będziemy musieli porozmawiać o tym, co się stało. Skontaktuj się ze mną. Lee Hyukjae”. Nadal wydawało mu się, że to jedyny rozsądny sposób.

-  Coś ty do cholery robił?!- krzyknęła na wstępie Sora, kiedy Hyukjae tylko do niej zadzwonił.

- Ja…- zaczął chłopak, rozglądając się za taksówką.

- Nie ważne! Znalazłam ci prace. Jutro masz rozmowę kwalifikacyjną- powiedziała. Hyuk prawie stanął na pasach, ale szybko dobiegł na drugą stronę ulicy.

- Na serio? Gdzie?- zapytał, wsiadając do taksówki. Podał szybko adres.

- W restauracji. Będziesz kelnerem. Może być?- zapytała.

- Jaka restauracja?- zapytał Hyukjae, dokładnie analizując drogę, którą jechał kierowca.

- W gruncie to nie jakaś tam wielka. Taką, raczej można nazwać, rodzinna? W gruncie to chyba nie? Mniejsza. Może być?- zapytała znów.

- Jasne, jasne!- powiedział uradowany. Sora odetchnęła.

- To dobrze. Wysłałam ci na maila adres i w ogóle wszytko. Gdzie byłeś z samego rana?- zapytała.

- U kolegi- powiedział szybko Hyuk, wręczając pieniądze kierowcy.

- Mogłeś chociaż komuś powiedzieć. Oppa koczował przed moim mieszkaniem, aż nie wróciłam z pracy. To była trzecia rano.

- Co? Jung-soo hyung?- zapytał przestraszony Hyukjae.

- A no. I Heechul oppa i Kyuhyun i Yesungnie oppa- zaświergotała na koniec. Hyuk przewrócił oczami.

- Czemu ty go tak nazywasz?- zapytał.

- Nie wiem. Ale pasuje do niego. Tej jego mrocznej aury…- Hyuk westchnął.

- Jak masz zamiar mi tutaj walić wywody, na temat aparycji Jongwoona hyung czy Yesunga hyung, to sobie odpuść. Bo się rozłączę- powiedział, wkładając klucz i przekręcając go z trzaskiem.

- Oj tam- burknęła urażona. Hyukjae dobrze wiedział, że Sora jest zakochana w jego przyjacielu. Ale Jongwoon był typem człowieka, który nigdy nie zauważy tego sam z siebie, a Hyuk nie nadawał się do roli swatki. Więc wyręczał go Kyuhyun, który częściej przebywał z Jongwoonem, tak jak Heechul, który domyślił się wszystkiego, oczywiście sam. Więc i Jung-soo o wszystkim wie, a jego dziewczyna- także Sora- stara się pomóc ze strony damskiej. Jak słychać idzie to opornie.- Myślisz, że oppa poszedłby ze mną na kawę?- zapytała.

- Nuna…- jęknął Hyukjae.

- Jezu dobra! Eunhyuk, jak cię znajdę, to cię walnę- warknęła. Hyuk uniósł głowę, słysząc przezwisko z dzieciństwa.

- A tobie co, z tymi przezwiskami się wzięło?- zapytał.

- A tak. Jung-soo oppa od teraz jest Leeteuk oppa.- powiedziała.

- Co?

- No Leeteuk. Specjalny lider. Jest tak jakby liderem waszej zrytej grupki- mruknęła. Hyukjae usiadł przy stole w kuchni i uśmiechnął się zapisując przezwiska wymyślone przez siostrę.

- Co tam jeszcze masz, hmm?- spytał.

- Wiesz, że Heechul oppa to Cinderella. prawda?- zapytała, a Hyukjae wybuchnął śmiechem.

- Chyba by cię zabił, jakby to usłyszał, nuna- powiedział rozbawiony.

- Nie obchodzi mnie to. Będę tak na niego mówiła.- Mimo wszystko, Hyukjae zapisał nowy pseudonim.

- A Kyuhyun?- zapytał.

- Kyuhyun oppa ma wystarczająco, oddające jego charakter imię. Nic nie zmieniam- powiedziała. Hyuk pokręcił głową.

- Słyszę, że jesteś zmęczony oppa. Idź spać.- dodała.

- Tak zrobię. Na razie.- powiedział.

- Tak, tak. Na razie. Zadzwoń tylko do oppy.- burknęła, po czym rozłączyła się. Hyukjae, nie mając siły użerać się z hyungami, napisał im szybko sms’a , ściągnął ubranie i założył jedynie spodnie od dresu, następnie padł na łóżko. Sen zmorzył go szybko. A śnił mu się Donghae. Tym razem wyraźnie słyszał: „Kocham cię małpko”.

Korekta  by Chibi

Rozdział jest tak jak mówiłam- w weekend. Tak na prawdę nie mam zbyt wiele do powiedzenia. Chciałbym jedynie wyjaśnić drobną rzecz dotyczącą mojej bety. Cóż...nie jest ona jakoś wybitnie uzdolniona humanistycznie i nie ma za dużego w tym wszystkim doświadczenia, tym bardziej nie jest po żadnych studiach wyższej szkole czy nawet technikum. Jest to moja koleżanka, która tak samo jak ja ma 17 lat i jest w technikum na kierunku informatycznym z rozszerzeniem wojska. Z jednej strony trochę ciężko też mi ją nazwać 'betą' bo taka osoba teoretycznie powinna mieć jakieś tam większe doświadczenie w tym wszystkim(mam na myśli korekcie opowiadań itd.) ale mi była potrzebna osoba taka, która zwyczajnie poprawiałaby moje literówki i inne głupie błędy. Pisze to tylko i wyłącznie dlatego, żeby nie tyle usprawiedliwić moje i jej błędy ani by komuś coś udowodnić czy na co tam wygląda, ale po to byście wiedziały z czym macie do czynienia(trochę groźnie zabrzmiało xD) i byście nie wymagały od nas obu zbyt dużo. W końcu nie tworzę tu książki i raczej nie zamierzam z tego takowej wydać, więc proszę, wskazujcie mi moje błędy ortograficznie i literówki, z którymi mam ogromne problemy. Byłabym wam wdzięczna.

A teraz kończąc ten dziwny wywód, który nie miał na celu urażenia kogokolwiek czy usprawiedliwienia tym bardziej, mam nadzieję że rozdział się podobał (Chibi powiedziała że mnie zabijecie...ale ja wiem, że tego nie zrobicie ^^;;...Prawda? xD) Mam nadzieje, że zaczekacie na rozdział do kolejnego weekendu. Do zobaczenia!

G.G