Charper 7

7.

Śnił cały czas o Donghae Chłopak znikał, a z nim jego rodzina. Hyukjae bardzo chciał wyjaśnić zajście, które miało miejsce po powrocie z klubu, ale nie był w stanie. Każdej nocy śnił mu się chłopak, jego piękne oczy i usta z których spływały słowa: „kocham cię małpko”. Minęły dwa miesiące od tego zdarzenia. Hyukjae pracował w klubie szefa Heechula. Nie występował tam, ale uczył całkiem zdolnych tancerzy. Był zadowolony. Wyremontował w końcu mieszkanie i oddał pieniądze Heechulowi za zakupy. Jego hyung oczywiście ich nie chciał, ale i tak je przyjął. Inna sprawa, że Hyukjae schował kopertę z pieniędzmi w szufladzie na skarpetki jego hyunga. Tym czasem Hyuk wracał właśnie z treningu, powoli robiło się cieplej. Zima znikała, a na seulskich ulicach można było dostrzec, czasem zzieleniałe miejsca.

- Eunhyuk oppa!- Hyukjae mimo wolnie odwrócił się na to przezwisko. Minyu machała do niego wesoło, siedząc na murku i obijając go swoimi neonowo zielonymi trampkami. Hyuk już dawno zauważył, że dziewczyna ma pewne upodobania do jaskrawych butów.

- Eunhyuk?- zapytał Hyukjae, podchodząc do zadowolonej dziewczyny.

- Pewna nuna kazała mi tak na ciebie mówić, oppa. Nawet mi zapłaciła.- powiedziała podnosząc rękę, w której trzymała kilka banknotów.

- Ta wredna…- mruknął Hyukjae.- Przebiję te cenę, jak przestaniesz.- powiedział.

- Nie.- odpowiedział wesoło Minyu. Hyuk uniósł brew.

- Czemu?- zapytał.

- Bo do ciebie psuje, oppa.- powiedziała z szerokim uśmiechem. Hyukjae zaśmiał się. Dobrze dogadywał się z ta szaloną pół amerykanką. Wnuczką jego szalonej sąsiadki, która mimo iż miała silnego wnuka i tak prosiła go o pomoc przy zakupach. Minyu mimo swojego młodego wieku mówiła bardzo sensowne rzeczy. Życiowe. Jak jej babcia.

- Schudłaś.- powiedział Hyukjae, dostrzegając wystające kości policzkowe dziewczyny.

- Naprawdę?- zapytała zdziwiona, dotykając twarzy. Hyuk zmarszczył brwi. Minyu bardzo mocno chudła. W bardzo krótkim czasie.

- Chyba powinnaś iść do lekarza.- powiedział.

- Ohh! Oppa się o mnie troszczy!- zapiszczała wymachując rękami jak jakaś rozwydrzona dziewczynka. Hyukjae mimo wszystko zaśmiał się.

- Oh! Hyukjae! Mój drogi!- Hyuk odwrócił się, dostrzegając panią Moon i Hyunseoka z wieloma, bardzo wieloma torbami zapełnionymi zakupami. Postawił swoją torbę treningową obok Minyu,  poszedł na ratunek starszej pani.

- Pani Moon. Pani jest zakupoholiczką. To się źle dla pani skończy.- powiedział Hyukjae odbierając od kobiety sześć toreb.

- Oj tam bez przesady Hyukkie.- powiedziała. Hyukjae spojrzał na kobietę.- Twoja siostra jest bardzo przekonywująca.- powiedziała z uśmiechem.

- A niech ją.- mrukną zdenerwowany.

- Hyung, telefon ci dzwoni.- zauważył Hyunseok z beznamiętną miną. Hyukjae spojrzał na chłopaka, który trzymał jego telefon, a później na rozpiętą kieszeń kurtki. Uśmiechnął się do niego.

- Dzięki.- powiedział, po czym przełożył torby do jednej ręki i odebrał połączenie od Kyuhyuna.

- Hyung, ale zaraz padniesz.- usłyszał.

- Oby nie, bo niosę sześć reklamówek z zakupami.- powiedział Hyukjae, biorąc w rękę ramiączka od torby, ale uprzedziła go Minyu, która w podskokach ruszyła do klatki. Poprawiał z westchnieniem reklamówki w ręce i ruszył za starszą panią i chłopakiem.

- Ta kobieta cię wykończy.- powiedział Kyu.

- Ale daje mi jeść.- zauważył z uśmiechem Hyukjae.

- Tak, to powalający argument.- mruknął sarkastycznie chłopak.

- Do rzeczy Kyu.- powiedział Eunhyuk, trzymając drzwi przed panią Moon i Hynseokiem.

- Yesung umówił się z twoją siostrzyczką.- powiedział Kyuhyun, a jedna torba wymsknęła się z ręki Hyukjae.

- Oh! Hyukkie coś się stało?- zapytała Pani Moon.

- C-co?- szepnął, po czym spojrzał na kobietę i uśmiechnął się.- Nie nic w porządku.- powiedział podnosząc reklamówkę i klnąc w myślach na zepsutą windę.

- Nom. Byłem dzisiaj i Leeteuka hyung i Sory nuny. Tej od Leeteuka. No i noona powiedziała, że rozmawiała z twoją siostrą, a później z Yesungie i udało jej się wyperswadować temu debilowi, że twoja siostra na niego leci.- powiedział Kyuhyun.

- Kocham ją no kocham! Kocham hyunga za to, że ją znalazł!- krzyknął Hyukjae, nie zważając na zdziwione spojrzenia trójki osób.

- Yesung dzwonił, że właśnie jedzie po twoją siostrę…Eunhyuk hyung.- powiedział.

- Oh…zabije ją.- mruknął.- Dzięki Kyu.- dodał jeszcze i rozłączył się.

- Cóż się stało, hmm?- zapytała pani Moon, kiedy byli już przed jej mieszkaniem.

- Mój kolega w końcu umówił się z moją siostrą.- powiedział z uśmiechem.

- Oh! To świetnie! Pozdrów ja!- zakrzyknęła.

- Zobaczy ją pani na jej pogrzebie!- powiedział z uśmiechem Hyukkie.

- Jesteś za słodki żeby zabić siostrę.- stwierdziła kobieta, klepiąc go po policzku, a Hyukjae tylko przytaknął, zasłaniając usta ręka.- Nie zasłaniaj! Dużo dziewczyn padnie przed tym uśmiechem.- powiedziała. Hyuk przytaknął lekko. Nie chciał tych dziewczyn. Chciał jego.- albo i nawet chłopców.- zaśmiała się i chichocząc jak nastolatka, weszła do domu. Hyuk uniósł brew.

- Oppa, babcia ostatnio za często ogląda program o homoseksualizmie.- powiedziała Minyu.

- Rozumiem.- zaśmiał się cicho, odbierając od niej swoją troje.

- Babcia ostatnio zbyt mocno interesuje się mężczyznami z naszego wieku.- dodał Hyunseok.

- To nic. A ty!- Hyuk wskazał na Minyu.- Masz o siebie dbać i dużo jeść! Bo powiem babci.- mruknął. Minyu tupnęła tylko nogą i weszła do mieszkania.- Dbaj o siostrę.- powiedział z uśmiechem Hyukjae, klepiąc po ramieniu Hyunseoka.

- Hyung…- zaczął chłopak, łapiąc go za ramię.- Minyu jest chora.- powiedział szybko, Hyukjae uniósł brew.

- A więc to tak.- powiedział Hyuk, kiedy razem z Hyunseokiem siedizli na huśtawkach na dworze.

- Nie wiemy jak długo będzie tutaj. Rodzice wysłali ją tu, żeby pobyła z babcią.- powiedział Hyunseok.

- Jak długo to już trwa?- zapytał Hyukjae, mieląc w rękach bluzę.

- Dwa lata.

- Białaczka?- zapytał.

- Tak.- mruknął cicho Hyunseok. Hyukjae zahuśtał się lekko. Nigdy by nie sądził, że Miyu jest chora. Jest taka wesoła i pełna życia. Ale już niedługo. Spojrzała na Hyunseoka, który rozcierał zmarznięte ręce o jeansy.

- Na pewno, da sobie radę.- powiedział cicho.

- Ona tak. Ale ja nie.- odpowiedział chłopak, wpatrując się w przestrzeń. Po jego policzku spłynęła samotna łza. Hyuk przytulił chłopaka, zasłaniając bluzą jego twarz.

- Chodźmy do domu.- mruknął Hyukjae, ruszając z chłopakiem w stronę bloku. Minyu przypatrywała się im przez okno. Spojrzała na babcie.

- Ne martw się. Nie będzie cię traktował jakbyś była z porcelany.- powiedziała kobieta, dziergając już dość długi beżowo-niebieski szalik.

- Skąd wiesz?- zapytała lekko zdenerwowana Minyu.

- Bo znam tego młodzieńca. Nikogo nie jest w stanie skrzywdzić specjalnie.- powiedziała. Dziewczyna spojrzała przez okno na drzewo puszczające pąki.

- Dla kogo ten szalik?- zapytała znów z uśmiechem.

- Hyukaje.- powiedziała.

- Czemu takie kolory?- zapytała zdziwiona Minyu.

- Bo takie lubi.- odparła wesoło staruszka.

- Babiu, czy ty go szpiegujesz?- spytała.

- Oj! Sora shii mi powiedziała. Tak słodka osóbka.- rzekła, a Minyu zaśmiała się. W tym samym czasie do domu wszedł Hyunseok.

- Jestem zła.- powiedziała z uśmiechem Minyu.

- Nie wiedzę.- odpowiedział cicho Hyunseok, zdejmując buty. Dziewczyna burknęła coś, a Hyunseok, zaciskając mocno rękę, wszedł szybko do pokoju. Usiadł na krześle i spojrzał na kartkę. Było na niej napisane dziewięć cyfr i imię.

- Hyukjae…- mruknął cicho, po czym wpisał numer do telefonu. Odłożył go na bok, słysząc wołanie z salonu. Na ekranie, nad dziewięcioma cyframi, widniał napis: ‘Hyung, który mi pomoże”.

Korekta by Chibi

Boże przepraszam was ze te opóźnienie! Jestem taka nieogarnięta, że nawet nie zauważyłam kiedy beta mi napisała, że już sprawdziła >.< Mam nadzieje, że rozdział się podoba. Minyu ma w tym opowiadaniu bardzo ważną role więc mam nadzieję, że ja polubicie ^^ Zapraszam na bloga z one-shotami żeby głosować na następny pairing do opowiadania no i do zobaczenia ;*

G.G